I byłem Sfinksem i odgadłem
Tajemnicę.
I wszystkie jej wyroki.

Znałem tragiczne losy ludzkości:
zbrodniczy początek
i beznadziejny koniec.

Współczułem tak ogromnie,
że serca nie pomieścił
glob.

A nic uczynić nie mogłem.

Jak nic nie może mózg
filozofów
który jest kamieniem.

Byłem nieruchomą cząstką Boga –
bezsilną
wobec wolnej woli.

Bo nie może Król wystąpić zbrojnie
przeciw samemu
Sobie.